میان ما و میانمار
میانمار (برمه سابق) روی نقشه به سختی در بین کشور های جنوب شرق آسیا قابل تشخیص است. کشور کوچکی که این روزها شاهد جنایتی بزرگ است . میانمار جدا از مرزهای آبی اش با خلیج بنگال و دریای آندامان در اقیانوس هند با 5 کشور دیگر شامل : تایلند ، لائوس ، چین ، هند و بنگلادش مرز زمینی دارد لیکن فاجعه در ایالت راخین روی می دهد که تنها راه مفر زمینی آن مرز بنگلادش می باشد که همان نیز توسط دولت شیطانی میانمار مسدود است.
این کشور در آمار و ارقام جهانی اولین رتبه ها را در بدترین ها به خود اختصاص داده تا میانمار را با افتخار در ردیف فقیر ترین ، بی سواد ترین ، توسعه نیافته ترین و در واقع خر تو خر ترین سرزمین های این کره خاکی قرار دهد.
این کشور که سابقا از مستعمرات دولت بریتانیای کثیف بوده است هم اکنون تماما بر پایه ی تبعیض قومیتی بنا نهاده شده ودولت یکسره نطامی آن براساس قانون شهروندی مصوب 1982 از میان 144 قومیت موجود در میانمار 9 دسته را از این حق محروم کرده است که اصلی ترین و بزرگترین ایشان قوم روهینگیا می باشد قومی 100% مسلمان و حنفی مسلک که جمعیت آن ها توسط منابع دولتی 6 میلیون نفر اعلام می شود. همچنین طبق آمار غیر رسمی جمعیت این قوم به 8 میلیون نفر هم می رسد. مع الاسف منابع داخلی هیچ یک از این دو رقم را منعکس نمی کنند بلکه از لفظ صدها هزار نفر و در برخی موارد 800 هزار نفر استفاده می کنند در حالی که این رقم حداقل رقم تعیین شده از سوی دولت برای اخراج مسلمانان است.
آمار های دهشتناکی از نسل کشی در میانمار توسط منابع عمدتا مالزیایی مخابره می شود. تمام خشونت های صورت گرفته علیه مسلمانان تا دو ماه پیش از شروع ماه مبارک رمضان در خفه خون کامل و دسته جمعی رسانه های دنیا حتی ایران صورت گرفته است. در موج اول کشتار ها کف کشته شدگان توسط منابع آگاه 20 هزار نفر اعلام شده بود در همین راستا سازمان کنفرانس اسلامی خواستار تشکیل جلسه اظطراری در مقدس ترین شهر مسلمانان مکه شد. از چند محور مطرح در این اجلاس یک محور اصلی بررسی اوضاع فاجعه بار مسلمانان روهینگیا بود از نتایج و آثار این نشست همین بس که چندی بعد در اجلاس عدم تعهد در تهران تعداد کشته شدگان از سوی دولت میانمار کمتر از100 نفر اعلام شد. موج دوم کشتار ها نیز از چند هفته گذشته آغاز شده و در کنار مجامع جهان ، کشور های بی خاصیت اسلامی هم نظاره گر رودخانه براه افتاده از خون هزاران مسلمان می باشند و در قتل آنها شریک اند. دلایل مختلفی را برای برافروخته شدن آتش بحران انسانی در میانمار ذکر کرده اند. به گونه ای که خود مردم روهینگیا آغازگر ماجرا بوده اند و بدین گونه خواسته اند از جرم سنگین قاتلان و ساکتان بکاهند ولی باید بدانند که خون مظلوم بالاخره روزی دامنگیر آنها خواهد شد و آن روز دیگر برای پشیمانی دیر است.