لب پاشویه

نکته جالبی که میتواند سرآغاز نوع جدیدی از تئوریزه پردازی ها پیرامون دکترین مهدی (مهدویت) باشد توجه و مداقه درباره خود واژه مصطلح ولی بسیار عمیق امام زمان میباشد.

این که چرا امام ما را پیشوای و صاحب زمان خوانده اند نه طلایه دار و مالک مکان؟؟؟

آیا میتوان این گونه احتمال داد که نوعی کد نمایی برای شیعه در این مورد مغفول واقع شده باشد... 

یادش بخیر زمستان سال 89 را به یاد دارم که در آغاز فعالیت سایبری ام متون مطالعات خود را پیرامون موضوع مهدویت به عنوان پست های وبلاگم قرار میدادم ...تحقیقاتی که مربوط به چند سال پیش از آن یعنی سال 86 یا 87 میشد.

ای گذر رهگذر جوان یادت بخیر زمانی که قدم میزدی اولین کوچه پس کوچه های نمناک و بلورین جوانی را...

...و همچنین روزهای نوجوانی را که چگونه نگاه ملتمسانه و سنگین خود را متوجه آسمان کبود غروب میکردم و علاج حیرت وبهت آن دوران را خرج کردن واپسین منجی میدیدم.

حال نیز خوشم از این بابت که می آغازم با هاد "المهدی"

نکته جالبی که میتواند سرآغاز نوع جدیدی از تئوریزه پردازی ها پیرامون دکترین مهدی (مهدویت) باشد توجه و مداقه درباره خود واژه مصطلح ولی بسیار عمیق امام زمان میباشد.

این که چرا امام ما را پیشوای و صاحب زمان خوانده اند نه طلایه دار و مالک مکان؟؟؟

آیا میتوان این گونه احتمال داد که نوعی کد نمایی برای شیعه در این مورد مغفول واقع شده باشد...زمان و مکان به عنوان دو گزاره مادی و اعتباری که خارج از دنیای جنبندگان بی معنی است هر دو در ید قدرت الهی و بلکه تحت تملک مالک یوم الدین است اما اساسا اصالت دادن به هر یک از این دو درباره منجی از جهات قابل تامل است؟!؟!

همانطور که میدانید قران به عنوان مصحف پیامبر اخر بیشترین توجهات خود را معطوف به پیامبری خاص با قومی خاص معطوف نموده است.برای کسانی که به قران کریم انس داشته باشند پر واضح است که از بین 124 هزار فرستاده نام معدودی از آنها حدود 20 تا 30 نفر در کتاب مقدس مسلمین امده است و از این بین نام عده ای از این جمع بیشتر تکرار شده که اغلب این تکرار ها در آیاتی کوتاه و با محتوای نزدیک به هم ذکر شده و تفصیل بیشتری از قصص ایشان نیامده است. از قبیل: صالح ،شعیب ،هود ،لوط و...

از این بین شرح پیامبران الوالعزم و قومهایشان با جزییات بیشتر و از بین تمامی آنها موسی و بنی اسراییل یک استثنا محسوب شده و نام موسی به تنهایی 129 بار در 124 آیه وحی گردیده در حالی که نام حضرت ختمی مرتبت تنها 4 مورد در 4 آیه می باشد.

برای زیرکان این تاکید بی اهمیت جلوه نمیکند...بلکه با مطالعه پیرامونی میتوان فهمید موسی کلیم الله یک منجی تمام عیار و بنی اسراییل یک قوم سرتا پا انتظار بودند که به دلیل لیاقتی که از خود نشان دادند خدای جل و اعلی تولد منقذ و منجی ایشان را سالها به جلو انداخت.

بدلیل شباهت بیش از حد موسی به مهدی حتی اهل تسنن بروز و ظهور ولی الامر را مانند موسی با تولدی مشابه تاویل میکنند.

نکته قابل توجه همچنین سرزمین وعده داده شده یا ارض موعود بود که در نسبت با مکان تعریف میشد و اصالت را بدان میداد در حالی که به نظر میرسد در قیام امام الزمان،زمان و هنگامه وعده داده شده ای وجود دارد و تمام راهها به زمان برتر ختم میشود تا انسان برتر خود را علنی کند.

پس شد موسی امام مکان در 3000 سال پیش با زمین موعود

و مهدی امام زمان در آینده ای نه چندان دور با زمان موعود